Zasiedzenie jest to nabycie własności określonej rzeczy na skutek jej posiadania przez określony czas w sytuacji, w której właściciel tej rzeczy nie wykonuje swojego prawa własności.
Na ogół mamy do czynienia z nabywaniem przez zasiedzenie prawa własności nieruchomości. Może także dojść do nabycia przez zasiedzenie prawa użytkowania wieczystego.
W sprawach o zasiedzenie przedmiotem badania jest przede wszystkim kwestia posiadania – czy jest ono samoistne, nieprzerwane i trwa wymagany okres czasu.
Zasiedzenia nieruchomości może nastąpić jeżeli posiadacz:
- jest posiadaczem samoistnym tzn. włada rzeczą tak jakby był jej właścicielem
- posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat 20 (jeżeli jest posiadaczem, w dobrej wierze)
- posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat 30 (jeżeli jest posiadaczem, w złej wierze).
Terminy te obowiązują od 1 października 1990 roku. Przedtem kodeks cywilny przewidywał terminy krótsze odpowiednio 10 i 20 – letnie.
Na korzyść posiadacza działa domniemanie ciągłości posiadania oraz to, że posiadanie, które zostało wprawdzie przerwane, ale zostało przywrócone uważa się za nieprzerwane.
Niemożność posiadania wywołana przez przeszkodę przemijającą nie przerywa posiadania. Posiadaczem samoistnym nie jest najemca ani dzierżawca.
Przykład: Rolnik Postępowy orze swoje pole, zbiera z niego plony itd. Przy okazji za każdym razem zahacza o kawałek pola sąsiadów. Zachowuje się jakby był właścicielem całego terenu, na którym gospodaruje. Sąsiedzi z niewiadomych względów na to nie reagują. Sytuacja ta trwa przez całe lata. Po 20 lub 30 latach (w zależności od istnienia dobrej lub złej wiary) Rolnik Postępowy może wystąpić do sądu o stwierdzenie nabycia własności fragmentu pola należącego do sąsiadów przez zasiedzenie.
Jurystka 